Fuzûlî'den

"senden itmen dad cevrün var lütfun yoh deyüp..
mest-i zevk-i şevkinam birdür yanumda var yoh.."

"Ey sevgili, eziyetin var da lütfun yok diye senden adalet istiyor değilim;

bilakis ben senin şevkinin (özlemin, çoşku ve ışığın)

zevkinin mestliğinde yaşıyorum, var ile yok yanımda eşittir"