Neden yıldızlar bu kadar sönük yoksa hepsi parlaklığını ve kıvılcımını gözlerine mi vermiş? Aydan mı koptun sen güneşten mi? Ondan demek, gözlerinden gönlüme düşen kıvılcımın tesiri. Gözlerinde bayıldığım zaman kollarından ayılmaktır muradım Leylâ. Şeb–ı yelda akşamlarında hasretinin açtığı dertten gözlerimle değil, dilhun olmuş yüreğimle ağlıyorum.. Gel de dinsin gönüldeki gözlerimin yaşı Leylâ. Hicrana müptela olmaktan değil, sana hakkı ile âşık olamamaktan bizarım. Yoksa ne yürekteki elem ne gözümdeki nem varsın bitmesin Leylâ. Yeter ki senin hayalinle didar olayım ve yeter ki sen berrak çeşmeler gibi gönlüme öylece akıp dur...
Bilesin ki; lâl olsamda seni konuşacağım, sağır olsamda seni duyacağım, kör olsamda seni göreceğim Leylâ !...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder