Kalbimden çok şey geçiyor,
O kadar yoğun ki geçenler, seçemiyorum ..
Biraz yorgunum, biraz da kırgın,
Tüm yaşananları algılamaya çalıştıkça,
İyice ücralara dalıyor daha çok üzülüyorum.
Hissediyorum, sessizliğinin zindanında yok olmaya yüz tuttuğumu ..
İçim boş, duygularım firari, ayaklarım ise isyan ediyor.
Hiç bir şey yapmak gelmiyor ki içimden ..
Öylesine uyumak .. Yok olmak ..
Kendime yakın uzaklarda kaybolmak ..
Fakat yinede patlamaya hazır yanardağ gibi hissetmekten de alı koyamıyorum kendimi !
Bugün dünyanın pisliğini ve riyakarlığını kaldıracak gücüm yok.
Öyle bir şansımın olmadığını biliyorum !
Bazen düşünüyorum..
YanıtlaSilŞu ''pisliğini ve riyakarlığını kaldıracak güç'' bırakmayan dünyanın neresinde duruyorum diye..
Tam ortasinda .. Uzak durma sansina nail degiliz ..
YanıtlaSil