diaspora

Saat 12.53 gösteriyor ve ben hala ayaktayım.
Ruhum içimdeki karanlığa yenik düştü, ve bu kez dışarı vurdu..
Artık hüznümü de saklayamıyorum, ve bu beni tedirgin ediyor.

Bulaşıyorum, ona buna sana kendime ..
Haps ediyorum melodileri içime,
Prangalıyorum zihnime.
Sadece bana çalacak, sadece bana söylecek, sadece benim için var olacak .. tı, beni doyuracaktı ..

Ilk başlarda öyle de oldu,
Çamur, önce ruhumu boyadı, tenimi okşadı, içime sızdı, beni kendine aşina etti, büyüledi ..
Çamur bu ya, illa bir yere sıçrayacak. İlla bir yerde koparacak, içindeki yarayı delip deşecek. Dehlizlerine dalıp rüyalarını kabusa döndürecek.

.. ve dönderdi ..