boş teneke

kendi ücrasında ki hayal şehrine hapis oldu kadın ..
sığınağı, mahşeri oldu !
onu sulh'a eriştiren kelimeler,
işte o aynı kelimeler,
canını yakmaya, ruhunu ezmeye başladı ..
kelimeleri kafesinden kurtulana dek,
bir vakit içinde ki ecrin/i ile münzevi
hayata sürgün edildi ..

bahar geldi, sefa getirmedi ..
kadının içinde bir çok şey soldu,
yok olmaya yüz tuttu .... kadın !