çocukluk bu ya,
öpmek istedi !
öyle bir öpmek istedi ki,
iz bırakmak,
alnımda ki yazgı,
ruhumda ki kesik olmak istedi.
yıldızlar geceden,
gece meleklerden utansın istedi.
istedi ki,
ay,
'evet işte budur benim helâlim ..' desin ..
çocukluk işte;
istedi !
ister(d)im ki.
çocukların masumiyetine,
masallarına dokunulmasın.
o kadar !
kesinlikle dokunulmasın...o kadar...
YanıtlaSilmasumiyet sadece çocuklukta kalmış bir kelime gibi delin, yaralayıcı ...
YanıtlaSilzaten sadece isterler,
YanıtlaSilo kadar...
Ama işin gerçeklik boyutunu hiç hesaba katmazlar, ne yazık ki.
çocuk işte...
YanıtlaSilhemde nasıl bir iz bıraktı ve helalim dedi..ama çocuk degildi(k)
YanıtlaSilAslında gerçeklerde yaşandığı an'dan sonra masal gibidirler, geçmişe gömülürler. çocukluk masumiyeti on'sa da, maziyi geri getirebilir mi?/nd
YanıtlaSilDuruşun bir ayrılık resmi çiziyor
Akşamın incelen sularına,
Susuşun yıkıyor beni en zayıf yerimden.
Bilmez miyim içindeki kederi,
Yüzü yağmura gömülü düşüm.
Böyle buğulu camlarda dalgın,
Gözlerin iklimini yitirmiş iki bulut.
Bulanıp durur bir uzak rüzgarla
Aykırı mevsimler içinde.
Saçların saklar omuzlarındaki yükü..
Dönsen ve öpsem incitmeden
Alının gücenik ülkesini,
Benim ömrümsün sen, onurum, geleceğim..
Gitmek hangi acıyı onarır ki?
Bilmez misin çare değil üzüntü...
ş.e
çok yürekten gelmiş bu, yüreğine sağlık:)
YanıtlaSilBelke dokunulmamish...
YanıtlaSil