23 Eylül 2009

Pazar'ın çok ertesi.

Hafta söylediğim gibi çok güzel başladı; işime koyuldum - kara tahtayı ne çok özlemişim meğer - ders'e koyuldum.
Bir kıvılcım değdi, yaktı, kavrulmadım, sadece yandım.
Yolunu buldu bana geldi; yanağıma buse kondurdu,
sinsice yüreğimi okşadı, gönlüme dokundu,
dua'm oldu.

Bir yarayı kapattı, - gidecekmiş yolcuymuş meğer -
ardına bakmadan çekip gitti,
geride masal bıraktı.

Yıldız kaydı bu gece, tutamadım, yok oldu gitti..
Zaten "umutlar hep gecelerde yol olup gider".. ..
....
gitti işte.

2 yorum:

  1. Umutlar hep gecelerde yol olup gider, bizim hikayemiz bu evet. Orada biter.

    YanıtlaSil
  2. Sözün bittigi yer dolayisiyla kocaman bir nokta.

    YanıtlaSil