Mevlâna'dan; Mesnevi

''Sen kendi varlığından yok ol, çünkü senin varlığından beter bir cinayet yoktur.''

Mevlana C.Rumi -
Divân-ı Kebir 499

''Benim maddi varlığım da, şu görünen şeklini alıncaya kadar çeşitli merhalelerden geçti. Ben de cansız varlıktan öldüm, boy atıp gelişen bitki oldum. Bitki iken öldüm, hayvan şekli ile baş gösterdim.

Hayvanlıktan da öldüm, insan oldum. Artık ölüp azalmaktan, noksan düşmekten ne diye korkayım?

Bir daha hamle edeyim de, insan iken öleyim, böylece de melekler alemine dahil olayım.

Melek olduktan sonra da, benim için meleklik aleminden de geçmek, kurtulmak, ötelere gitmek gerekiyor.Çünkü Allah'tan başka herşey yok olup, gitmektedir.

Bir kere de meleklikten öleyim, kurban olayım da vehim ve hayale gelmeyen bir şey olayım.

Şu maddi varlıktan kurtulur, yok olur, 'Allah'ta yok olmak' mertebesine ererim ki, yokluk erganûnu gibi, 'Gerçekten de biz dönüp ona varanlardanız.' derim.

Herkesin bildiği ve ne olduğu hakkındaki fikirlerin birleştiği 'ölüm' karanlıkta gizlenmiş âb-ı hayattır.

Nilüfer çiçeği gibi git bu hayal ırmağında yetiş, susuzluk hastalığına tutulmuş kişi gibi haris ol, iştiha ile suyu yani ölümü ara.

Su, susuzluk hastasının ölümü olduğu halde o, su arar ve sabredemez, içer. Doğruyu hakikati bilen ancak Allah'tır.

Ey ayıp ve ar hırkasına bürünmüş, dönmüş aşık; sen can korkusu ile canandan, sevgiliden kaçıyorsun.

Ey korkaklığından kadınların bile utandığı kişi! Gerçek sevgilinin kılıcına doğru yüzbinlerce ruh, el çırparak koşmaktadır.

Sonsuz olan hayat nehrini görünce, kâsedeki suyu, yani şu fâni ömrünü, nehre kat, su hiç nehirden kaçar mı?

Kâsedeki su, nehir suyuna karışınca, orada kendi varlığından kurtulur da, nehir suyu olur.

Böyle olunca, o kâsedeki suyun vasfı, sıfatı yok olur da, zâtı kalır, artık bundan sonra o ne eksilir, ne kirlenir, ne de kokar.''

Mevlana C.Rumi

Mesnevi