Sevgi bir acıydı herhalde, bir kederdi; kâh hüzünle, kâh mutlulukla hatırlanan. Belki de sabırdı sevgi, affetmekti, gelecek günler adına. Sevgi sınanmaktı adl-i İlahîde ve sınavı geçmekti ercesine. Sevgi bir teybeydi, nasûh kisvesinde; bir dirilişti nefsi öldürerek. Sevgi bir iyi ad bırakmaktı fena yurdunda."
"Şaşkın vaziyetteyim;
nefsimi mi azarlayayım,
arzulu gözümü mü,
yoksa kalbimi mi?"
Iskender Pala
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder