Dermanı yok kollarımın, taşıyamıyor artık yükü.
Çalışma masamın üstünde öylesine duruyor,
'sevgi ölmüş', diyor yazı.

Bu yük taş gibi ağır,
Bilmiyorum daha ne kadar taşırım..

Söyle can,
Bir gün diner mi dersin akan kanlar?

Çağırıyor,
Fısıldıyor kulağıma,
'son bahar rüzgarına kapıl gel', diyor!