hinc illae lacrimae
ben küçükken yuttuğum kiraz çekirdeklerinin,
bir gün içimde ağaç olacağını düşünürdüm hep ..
çocukluk mu, ahmaklık mı, bilemedim şimdi ..
de profundis
ah, yine zihnime tecavüz ediyor gavur gece ..
ne vardı sanki kırmızıyı siyaha boyamakta.
ve sen ! anla artık.
anla anla anla !
renklerden, gecelerden değil,
zamanla insanlardan,
insancıklardan kaçmak gerektiğini öğreneceksin !
ve boşuna saklanma Azrailin eteğine !
ölmeden önce, adam olacaksın ..
aman, uğultuları boş ver be canımın içi,
benim ki yalnızca başı boş bir susamışlık.
zaten ne olduğunu anlamadan
yine her gece olduğu gibi dönmeyecekmisin evine ?
Çok güzel.Beğenerek okudum.Eline sağlık..
YanıtlaSilve Ebubekir Rabb'ine yalvarmıştı: "Beni cehennemine koyup bedenimi o kadar büyüt ki cehennem benden başkasını alamasın."
YanıtlaSilyaradılanı Yaradan'dan ötürü sevmişti şüphesiz. ama bence Ebubekir'in insancıklarda sevdiği diğer bir şey de onların "ihtimal"iydi. iyi olma ihtimali, güzel olma ihtimali, dpğru olma ihtimali,... ne kadar insan da olsalar.
"Ne kadar kendi oldu insan o kadar başla.."
YanıtlaSilsuper bir şarkı...tşkler...
YanıtlaSilZaten başı boş adımlarla yürüyoruz da farkında değiliz...
YanıtlaSilŞayet yaşanacağı varsa kaçmak da işe yaramıyor bazen.
YanıtlaSilHayat çok adaletsiz.
içim fokur fokur oluyor,deme öyle şeyler.
YanıtlaSilguzel kalemler, yorumlariniz, paylasimlariniz ve fikr-i edalariniz icin size tesekkur ederim : )
YanıtlaSil--
hayat iste, her gun yeni surprizler sunuyor iste .. kanamak da guzel, hasret de, huzun de .. seviyorum ben yaralarimi .. :)
dolayısıyla bu gözyaşları
YanıtlaSilderinliğin dışında
insanlar yok
hayvanlar a
bitkiler de
şu gördüğün hissettiğin
tüm nesneler de
bedenin de
ama
b yoklukların ardında
koca bir soru
nereye gittiler?
eğer kaçmak ile bir yere varılacaksa
benden sana torpil
dünya bomboş
herkes gitmiş
sen öksüz
neredeler şimdi,
sen neredesin belki de
ve yine bir kaçış
uzaklaşma isteği
kendinden
insan kalan yanlarını
da yitirdiğinde
kimse kalmayacak
insanlar örgütlüdür
zayıftır
zayıf oldukları için güçlüyü sevmez ve ezer
yeteneklidir,
yıkmayı da yapmayı da bilir
insanların geni,geçmişi,
6-7 milyon yıllık mazisinde
var olma mücadelesi
egosu , arzusu, çelişkileri
var da var, ne istersen
ne istemezsen var
tüm inslaarı yok etmek için içinde kin olabilir
ve elinde güç
ve ufacık minicik birşey
asıl sıkıntının insnlarda değil
bizim hayata tutunuşumuzla ilgili olduğu...
brrrrr,yanılıyorum,unut
boşver..insnalardan nefret etme evresinin ardından insnlaarı sevme evresinin yeniden geldiğini bilrsin,nefret sevgiden ağır değildir ve insan ağır yüklerle sınar kendini....
evine dönip
evinden hayatlar yaratacak