20 Kasım 2011

'cehennem ateşinin tutuşturulduğu günden bugüne dek gülmedi Mîkâil'


hinc illae lacrimae

ben küçükken yuttuğum kiraz çekirdeklerinin,
bir gün içimde ağaç olacağını düşünürdüm hep ..
çocukluk mu, ahmaklık mı, bilemedim şimdi ..

de profundis

ah, yine zihnime tecavüz ediyor gavur gece ..
ne vardı sanki kırmızıyı siyaha boyamakta.
ve sen ! anla artık.
anla anla anla !
renklerden, gecelerden değil,
zamanla insanlardan,
insancıklardan kaçmak gerektiğini öğreneceksin !
ve boşuna saklanma Azrailin eteğine !
ölmeden önce, adam olacaksın ..
aman, uğultuları  boş ver be canımın içi,
benim ki yalnızca başı boş bir susamışlık.
zaten ne olduğunu anlamadan 
yine her gece olduğu gibi dönmeyecekmisin evine ?

9 yorum:

  1. Çok güzel.Beğenerek okudum.Eline sağlık..

    YanıtlaSil
  2. ve Ebubekir Rabb'ine yalvarmıştı: "Beni cehennemine koyup bedenimi o kadar büyüt ki cehennem benden başkasını alamasın."

    yaradılanı Yaradan'dan ötürü sevmişti şüphesiz. ama bence Ebubekir'in insancıklarda sevdiği diğer bir şey de onların "ihtimal"iydi. iyi olma ihtimali, güzel olma ihtimali, dpğru olma ihtimali,... ne kadar insan da olsalar.

    YanıtlaSil
  3. "Ne kadar kendi oldu insan o kadar başla.."

    YanıtlaSil
  4. super bir şarkı...tşkler...

    YanıtlaSil
  5. Zaten başı boş adımlarla yürüyoruz da farkında değiliz...

    YanıtlaSil
  6. Şayet yaşanacağı varsa kaçmak da işe yaramıyor bazen.
    Hayat çok adaletsiz.

    YanıtlaSil
  7. içim fokur fokur oluyor,deme öyle şeyler.

    YanıtlaSil
  8. guzel kalemler, yorumlariniz, paylasimlariniz ve fikr-i edalariniz icin size tesekkur ederim : )

    --

    hayat iste, her gun yeni surprizler sunuyor iste .. kanamak da guzel, hasret de, huzun de .. seviyorum ben yaralarimi .. :)

    YanıtlaSil
  9. dolayısıyla bu gözyaşları
    derinliğin dışında

    insanlar yok
    hayvanlar a
    bitkiler de
    şu gördüğün hissettiğin
    tüm nesneler de
    bedenin de
    ama
    b yoklukların ardında
    koca bir soru
    nereye gittiler?
    eğer kaçmak ile bir yere varılacaksa
    benden sana torpil
    dünya bomboş
    herkes gitmiş
    sen öksüz
    neredeler şimdi,
    sen neredesin belki de
    ve yine bir kaçış
    uzaklaşma isteği
    kendinden
    insan kalan yanlarını
    da yitirdiğinde
    kimse kalmayacak

    insanlar örgütlüdür
    zayıftır
    zayıf oldukları için güçlüyü sevmez ve ezer
    yeteneklidir,
    yıkmayı da yapmayı da bilir
    insanların geni,geçmişi,
    6-7 milyon yıllık mazisinde
    var olma mücadelesi
    egosu , arzusu, çelişkileri
    var da var, ne istersen
    ne istemezsen var
    tüm inslaarı yok etmek için içinde kin olabilir
    ve elinde güç
    ve ufacık minicik birşey
    asıl sıkıntının insnlarda değil
    bizim hayata tutunuşumuzla ilgili olduğu...
    brrrrr,yanılıyorum,unut
    boşver..insnalardan nefret etme evresinin ardından insnlaarı sevme evresinin yeniden geldiğini bilrsin,nefret sevgiden ağır değildir ve insan ağır yüklerle sınar kendini....

    evine dönip
    evinden hayatlar yaratacak

    YanıtlaSil