Adsız

Hüzün ve sevinç;
birbirine zıt kavramlar,
ayrı şehirler,
belirlenmiş sınırlar!

Nefesim kadar yakın,
ruhum kadar uzak.

Bulmadan terk etti dediğim,
düşlerimi ele geçirdi,
incitti,
inciler döktürdü gözlerime..
dolu dolu döküldü abisime.

Varım yoğum sendelendi,
bırakmadı,
elim avucum boşaldı.

Kabus gibi Peşime düştü,
rotayı saptırmadan..
kaybetmeden buldu yolunu.

acıdı,
acıttı..

Buldu ve terk etti.

Herşeye rağmen rakkas etti ruh'um..

titretti..
güzel!

Ağızda hep şerbet tadı olacak diye bir kaide yok sanırım;
ama olsun.. yoksa adı aşk olsun.. !